امارات متحده عربی (به عربی: الإمارات العربیّة المتّحدة)، (مخفف انگلیسی: UAE)، یا امارات یک پادشاهی مطلقه فدرال در جنوب غربی قارهٔ آسیا و در شرق شبه جزیره عربستان، در خاورمیانه است که از جنوب با قطر و عربستان سعودی، از شرق با عمان و از شمال با خلیج فارس همسایه است.
امارات متحده عربی
دولة الإمارات العربیة المتحدة
امارات
شعار ملی: الله - الوطن - الرئیس
سرود ملی: زنده باد کشور من
پایتخت
(و بزرگترین شهر)
ابوظبی
۲۴°۲۸′ شمالی ۵۴°۲۲′ شرقی
زبان رسمی
زبان عربی
نام حاکمان
• رئیس دولت
• نایب رئیس دولت
• نخست وزیر
خلیفه بن زاید آل نهیان
محمد بن راشد آل مکتوم
محمد بن راشد آل مکتوم
مساحت
-
مساحت
۸۳٬۶۰۰کیلومتر مربع (۱۱۴ام)
-
آب‌ها (٪)
۰
جمعیت
-
سرشماری
۸٫۱۰۶٫۰۰۰
(۹۴ام)
تولید ناخالص داخلی
(تخمین ۲۰۰۹)
-
مجموع
۲۰۰٫۵۱۴ میلیارد دلار[۱]
-
سرانه
۴۰٬۰۳۷ دلار
واحد پول
درهم امارات (AED)
منطقه زمانی
GMT+4
-
تابستانی (DST)
+۴ (ساعت جهانی)
دامنه اینترنتی
.ae
پیش‌شماره تلفنی
+۹۷۱+
امارات عربی متحده، اتحادی از هفت شیخ‌نشین کوچک به نام‌های ابوظبی (که پایتختی را بر عهده دارد)، دبی، شارجه، عجمان، فجیره، راس‌الخیمه و ام‌القوین است که بعد از استقلال از بریتانیا در ۲ دسامبر ۱۹۷۱ میلادی شکل گرفت. این روز را با نام روز ملی امارات جشن می‌گیرند.
هر یک از این ۷ امیرنشین از استقلال فراوانی برخوردارند، اما یک امیر موروثی به عنوان حاکم کشور ایفای وظیفه می‌کند و شورای عالی حکام که متشکل از هفت امیر است، رئیس دولت و کابینه را انتخاب می‌کند. در حال حاضر امیر و رئیس دولت امارات شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان است.
امارات یکی از بزرگترین ذخایر نفتی دنیا را در اختیار دارد و تولید ناخالص سرانه آن در حد ثروتمندترین کشورهای اروپای غربی است.
محتویات
مساحت و آب و هوا
مساحت این کشور ۸۳٬۶۰۰ کیلومترمربع است که در رده ۱۱۵ دنیا از نظر پهناوری قرار می‌گیرد. آب‌وهوایی بیابانی و سرزمینی هموار دارد که قسمت شرقی آن کوهستانی و سردتر است و تنها ۰٫۷۷ درصد خاک آن قابل کشاورزی است. فقط ۱۹ درصد اهالی این کشور اصلیت اماراتی دارند و ۲۳ درصد از اعراب دیگر کشورها و ایرانیان و حدود ۵۰ درصد از اهالی جنوب آسیا هستند. زبان رسمی کشور عربی است و انگلیسی، فارسی، اردو و هندی نیز کاربرد زیادی دارد. مذهب رسمی این کشور اسلام است که حدود ۹۶٪ مردم را شامل می‌شود.
واحد پول آن درهم است. جمعیت آن در سال ۲۰۱۲ حدود ۵٫۳۱۴٫۳۱۷ نفر برآورد شده و رشد جمعیت آن ۳٫۰۵ درصد است و با بیش از ۱۶ مهاجر در سال به ازای هر هزار نفر جمعیت پنجمین کشور مهاجرپذیر دنیاست. صادرات نفت خام این کشور در سال ۲۰۰۹ میلادی، حدود ۲٫۳۹۵ میلیون بشکه در روز بوده که امارات را چهارمین صادرکننده نفت دنیا می‌سازد. سرانه تولید ناخالص داخلی کشور در سال ۲۰۱۱ بر اساس قدرت خرید حدود ۴۸٬۵۰۰ دلار بوده که آن را در رتبه یازدهم دنیا قرار می‌دهد.[۲]
روابط امارات و ایران بر سر مالکیت سه جزیره تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی در خلیج فارس تنش آمیز است.
محدوده امارات متحده عربی
محدوده امارات متحده عربی: از شمال و شمال غربی خلیج فارس، از جنوب و جنوب غربی عمان و عربستان سعودی، از سمت غرب به قطر و عربستان سعودی، و از سمت شرق به دریای عمان و عمان محدود می‌شود.
خاستگاه نامگذاری
نوشتار اصلی: شیخ‌نشین‌های امارات متحده عربی
واژهٔ «امارات» به معنی شیخ‌نشین یا امیرنشین است. نام امارات متحده عربی نیز به معنی «شیخ‌نشین‌های متحد عربی» است. نامیده شدن این کشور بنام «امارات» از آنجاست که پس از تشکیل اتحادیه هفت امارت امیرنشین تأسیس شده‌است، شیخ‌نشین‌های هفت‌گانهٔ که دولت امارات متحده عربی را تشکیل می‌دهند به شرح زیر است:
ابوظبی
دبی
شارجه
عجمان
ام‌القوین
رأس‌الخیمه
فجیره
ساحل دزدان
نوشتار اصلی: ساحل دزدان
در قرن۱۸تا۱۹ به منطقه سواحل امروزی امارات متحده عربی و شمال عمان ساحل دزدان یا ساحل قراصنه یا ساحل پایریت در خلیج فارس گفته می‌شد. پس از پیروزی ارتش هند/بریتانیا بر دزدان و امضای قرارداد صلح نام این منطقه به ساحل متصالحه تغییر یافت.[۳]
تأسیس
نوشتار اصلی: روز ملی امارات متحده عربی
این کشور در ۲ دسامبر ۱۹۷۱ میلادی تأسیس شده‌است. قبل از تأسیس دولت اتحاد امارات متحده عربی، این منطقه «امارات متصالحه» نام داشته‌است، همچنین امارات ساحل عمان نیز نامیده شده‌است.
نقشه امارات
تقسیمات کشوری امارات متحده عربی
بنیان‌گذار امارات متحده عربی
مؤسس و بنیان‌گذار حکومت امارات متحده عربی شیخ زاید بن سلطان آل نهیان بوده که با همکاری شیخ راشد بن سعید آل مکتوم به تأسیس این اتحاد همت گماردند. اولین نخست وزیر در حکومت دولت اتحاد شیخ مکتوم بن راشد بود. پس از درگذشت مؤسس دولت اتحاد امارات، رئیس حکومت امارات در سال ۲۰۰۴ (میلادی) شیخ خلیفه بن زاید و نایب رئیس و نخست وزیر آن شیخ محمد بن راشد حاکم دبی هستند.
فرهنگ و دین
امارات با ریشه‌هایی که در فرهنگ اسلامی دارد، روابط خوبی با سایر جهان عرب و جهان اسلام برقرار کرده‌است. دولت امارات عمدتاً از طریق بنیاد فرهنگی ابوظبی، در صدد حفظ شکل‌های سنتی هنر و فرهنگ است. هر چند، تغییرات چشم‌گیری در زندگی اجتماعی صورت گرفته‌است، نگرش به زنان تغییر کرده‌است و ورزش‌های جدیدی در کنار شتر سواری سنتی کم‌کم رایج می‌شوند، همچون ورزش گلف، بیابان کهن دوبی و مسابقات گلف ابوظبی و گران‌ترین مسابقهٔ اسب دوانی جهان، جام جهانی دوبی، که هر سال در ماه مارس (اسفند-فروردین) برگزار می‌شود. [۱] در امارات، بر خلاف کشور همسایه‌اش عربستان، که سعی بر جلوگیری از رواج دین‌های دیگر دارد. کلیساهای بسیاری وجود دارد. به دلیل اینکه بسیاری از آسیایی‌ها، امارات را به عنوان وطن دوم خود پذیرفته‌اند، رستوران‌ها و مراکز فرهنگی آسیایی بسیاری در این کشور وجود دارد. همچنین تعداد کمی مرکز و مدرسهٔ اروپایی نیز وجود دارد.
وضعیت حقوق بشر
نوشتار اصلی: حقوق بشر در امارات متحده عربی
وضعیت حقوق بشر در امارات متحده عربی همواره مورد انتقاد سازمان‌های حامی حقوق بشر بوده‌است. شهروندان حق انتخاب یا تغییر دولت و عضویت در احزاب سیاسی را به دست نیاورده‌اند.[۴] در طول تاریخ این کشور تنها یک انتخابات در سال ۲۰۰۶ برگزار شده‌است.[۵] که مجمع تشکیل شده به وسیلهٔ انتخابات هیچ گونه حق قانونگذاری ندارد.[۶] کارگران خارجی از بسیاری از حقوق کار محروم هستند امارات متحده عربی بسیاری از معاهدات بین‌المللی دربارهٔ حقوق کارگران را امضا نکرده‌است.
دولت امارات همچنین محدودیت‌های گسترده‌ای را برای آزادی بیان بوجود آورده‌است. این کشور رسانه‌ها را از انتقاد از مقامات سیاسی و مشکلات اقتصادی کشور برحذر داشته‌است. همچنین خودسانسوری نیز به طرز گسترده در رسانه‌های اماراتی وجود دارد.[۷]
روابط نامشروع در امارات غیرقانونی است.[۸]
برج خلیفه و دیگر برج‌های اطراف
رسانه
در حالی که رسانه یکی از نخستین صنایع است که امارت دوبی سعی بر گسترش آن در بسیاری از شهرهای کوچک کرده، مسائل مهمی دربارهٔ آزادی بیان در امارات به قوت خود باقی‌مانده‌است. شهر رسانه‌ای دوبی، دوبی را به مرکز رسانه در منطقه تبدیل کرده‌است، و شامل ایجاد رسانه، از صنعت چاپ گرفته تا تلویزیون و رسانهٔ جدید و همچنین تبلیغات و صنعت بازاریابی می‌باشد.
شماری از سازمان‌های خبری بین‌المللی که شامل رویترز، آسوشیتد پرس، فرانس پرس، بلومبرگ، داو جونز نیوزوایرز، سی ان ان و بی‌بی‌سی می‌باشند، همگی در شهر رسانه‌ای دوبی حضور دارند، و می‌توانند آزادانه در مورد حوادث منطقه‌ای و محلی گزارش تهیه کنند. با این وجود، محدودیت‌هایی برای رسانه‌های محلی وجود دارد، و به شدت از هر گونه انتقادی در مورد خانوادهٔ سلطنتی منع شده‌اند. روزنامه‌های انگلیسی زبان مهم امارات عبارتند از:
گلف نیوز، پر تیراژترین روزنامه
امیریتز ایونینگ پوست، تنها روزنامه انگلیسی عصر
7روز، پر تیراژترین تبلوید
خلیج تایمز، دارای رتبه دوم در تیراژ
امیریتز تودی، روزنامه‌ای دولتی
تعطیلات
تاریخ فارسی عربی
۱ ژانویه روز آغاز سال میلادی رأس السنة المیلادیة
متغیر عید قربان عید الأضحی
متغیر تقویم اسلامی سال جدید رأس السنة الهجریة
۶ اوت تاجگذاری شیخ زاید بن سلطان آل نهیان عید جلوس الشیخ زاید بن سلطان آل نهیان
متغیر معراج پیامبر الإسراء و المعراج
۲ دسامبر روز ملی العید الوطنی
۳۰ نوامبر روز شهید یوم الشهید[۹]
متغیر پایان ماه رمضان عید الفطر
رؤسا و نخست وزیران امارات متحده عربی
رؤسا:
شیخ زاید بن سلطان آل نهیان (۱۹۷۱ _ ۲۰۰۴) میلادی.
خلیفه بن زاید آل نهیان (۲۰۰۵ _....).
نخست وزیر:
شیخ مکتوم بن راشد آل مکتوم (۱۹۷۱_ ۱۹۷۶) میلادی.
راشد بن سعید آل مکتوم (۱۹۷۶ _ ۱۹۹۰) میلادی.
شیخ مکتوم بن راشد آل مکتوم (۱۹۹۰ _ ۲۰۰۶) میلادی.
شیخ محمد بن راشد آل مکتوم (۲۰۰۶_....).
رؤسا: شیخ زاید بن سلطان آلنهیان (۱۹۷۱ _ ۲۰۰۴) میلادی. شیخ خلیفه بن زاید بن سلطان آلنهیان (۲۰۰۵ _....). نخست وزیر: شیخ مکتوم بن راشد آل مکتوم (۱۹۷۱ _ ۱۹۷۶) میلادی. شیخ راشد بن سعید آل مکتوم (۱۹۷۶ _ ۱۹۹۰) میلادی. شیخ مکتوم بن راشد آل مکتوم (۱۹۹۰ _ ۲۰۰۶) میلادی. شیخ محمد بن راشد آل مکتوم (۲۰۰۶_....).
شهرها
دبی
شارجه
عجمان
ام‌القوین
نگارخانه
شاعران امارات
حمد خلیفه بوشهاب
مبارک العقیلی
محمد صالح القرق
سالم العویس
سیف السعدی
نجوم الغانم
محمد بن حاضر
أسماء بنت صقر القاسمی
الولید أحمد عبدالله المرزوقی
الماجدی ابن ظاهر
سالم الجمری
محمد العیدروس الهاشمی
سلطان الشاعر
فتاة العرب
مانع سعید العتیبة
جستارهای وابسته
زاید بن سلطان آل نهیان (بنیان‌گذار امارات متحدهٔ عربی)
خلیفه بن زاید آل نهیان (رئیس گذار امارات متحدهٔ عربی)
محمد بن راشد آل مکتوم (نخست وزیر امارات متحدهٔ عربی)
هیئت دولت امارات متحده عربی (مجلس وزیران امارات متحدهٔ عربی)
روز ملی امارات متحده عربی
خط لوله حبشان فجیره
فهرست نیروگاه